ช่วงปีที่ผ่านมาไม่คิดว่าจะจริงจังกับกิจกรรมวิ่งขนาดนี้ ตลอดช่วงที่ผ่านมา ร่างกายส่วนที่ใช้วิ่งพัฒนาให้รับกับงานอดิเรกใหม่นี้เรื่อยมา
ปอดแข็งแรงขึ้น กล้ามเนื้อทนขึ้น เอ็นแข็งแรงขึ้น วิ่งได้ไกลขึ้น บาดเจ็บก็น้อยลงเรื่อยๆ
แม้จะผ่านมาได้ไม่ไกล แต่ก็ยังจำความรู้สึกงานแรกที่ไปวิ่ง 10 โลแบบอุตริได้ว่าต่างกันพอควร
ที่สำคัญความแข็งแรงของชิ้นส่วนต่างๆในร่างกาย มักพัฒนามาไม่พร้อมกัน หนำซ้ำความแข็งแกร่งของบางชิ้นนำไปก่อนเพื่อน จนถ้าเราวิ่งโดยยึดตามชิ้นส่วนที่แข็งแรงที่สุดไป ดันจะกลายเป็นส่งผลร้ายต่อส่วนที่ยังไม่แข็งแรงพอ
อย่างเช่น ตอนผมเปลี่ยนท่าวิ่ง เปลี่ยนรองเท้ามาใช้ VFF วิ่งด้วยเทคนิคเท้าเปล่า น่องพัฒนาขึ้นเรื่อยๆกว่าปกติแบบก้าวกระโดด ยิ่งมันแข็งแรงเราก็ยิ่งใส่มันเต็ม สุดท้ายเอ็นร้อยหวายอักเสบ
(VFF Spyridon) Continue reading